ท่าน ติช นัท ฮันท์ พูดเรื่องนี้ไว้ดีมากในหนังสือ
'ขอบคุณสรรพสิ่ง' 'ปาฏิหาริย์ไม่ใช่การเดินบนน้ำ
หรือบินอยู่บนอากาศ แต่ปาฏิหาริย์
คือ การเดินอยู่บนผืนดินและมีความสุขในทุกย่างก้าว
' ชีวิตเราเต็มไปด้วยเรื่อง 'ธรรมดา' เช่น ตื่นมาอาบน้ำ แปรงฟัน
ขับรถไปทำงาน กินอาหารเที่ยงกับเพื่อนในที่เดิม ๆ
ตอนเย็นกลับมาก็เห็นหน้าภรรยาหรือสามีคนเดิม ๆ
ใส่ชุดธรรมดาๆ...หน้าตาเราหรือก็ธรรมดา ๆ...
เราส่วนใหญ่แล้วก็เป็นคนธรรมดาๆ มีชีวิตธรรมดา ๆ
กันทั้งนั้น แต่ถ้าความธรรมดานี้หมดไปล่ะ?
เช่น อยู่ดี ๆ ลูกเราเกิดเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาว
หรือสามีเราถูกรถชนตาย หรือเราถูกไล่ออกจากงาน
ที่เราเบื่อแสนเบื่อ...เรื่องก็จะ 'ไม่ธรรมดา' ไปในทันที
และในเวลานั้นเอง เราจะหวนมา คิดเสียดายความ 'ธรรมดา'
จนใจแทบจะขาด... ให้เรารีบชื่นชมกับความ 'ธรรมดา'
ที่เรามี และใช้ชีวิตประหนึ่งว่า สิ่งนั้นคือสิ่งมหัศจรรย์ของจักรวาล
เพราะสิ่งธรรมดา ๆ แท้จริงแล้วคือ สิ่งที่พิเศษที่สุดแล้ว
ที่มา http://variety.teenee.com/foodforbrain/19287.html
...
...
เราเองก็รู้สึกเห็นจริงตามท่านติช
และรู้สึกเช่นนี้มาตั้งแต่ตอนที่ดูกาตูนย์
เรื่องกังฟูแพนด้าของน้องตะวันแล้ว
ชาวหุบเขานักรบต้องการหานักรบมังกร
เพื่อที่จะไปปราบไต้ลุง ลูกศิษย์จอมเกรเรของอาจารย์ชิฟู
คนที่เป็นนักรบมังกรก็จะได้คัมภีร์ขั้นสุดยอดไปฝึก
แต่พอแพนด้าได้เป็นนักรบมังกร และได้รับคัมภีร์
ข้างในนั้นกลับว่างเปล่า ไม่มีเคล็ดลับวิชาใด ๆ ทั้งสิ้น
ทุกคนต่างพากันแปลกใจ ทำไมจึงไม่พบเคล็ดลับสุดยอดวิชา
และแพนด้าก็ได้เรียนรู้ว่าไม่มีเคล็ดลับหรือสูตรวิชาสุดยอดใด ๆ
มีก็เพียงตัวเรา ขอเพียงเรามั่นใจว่าเราคือสิ่งพิเศษ เราต้องทำได้
เราคือสุดยอดแห่งเคล็ดลับวิชานั่นเอง
...
...
ซึ่งมันก็คล้าย ๆ กับที่ท่านติชกล่าวไว้ ในความธรรมดาที่เรา
พบเห็นเป็นอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน หากวันใดมีการเปลี่ยนแปลงไป
บางครั้งอาจทำเราถึงกับหัวใจจวนเจียนสลายได้เหมือนกัน
เพราะฉะนั้น ในแต่ละวัน...ที่เราลืมตาตื่นขึ้นมา พบกับความธรรมดา
เราจึงควรซึมซับรู้คุณค่า และมองให้พบสิ่งพิเศษเสียแต่บัดนี้
ก่อนที่เราจะสูญเสียมันไป อย่ารอให้ความธรรมดากลายเป็น
สิ่งพิเศษอยู่เลย แต่จงทำให้มันเป็นสิ่งพิเศษสำหรับเราทุกวัน ๆ
จะดีกว่า เราบอกตัวเองแบบนั้น และอยากบอกคนที่เรารู้สึกดี
แบบนั้นเช่นกัน
บันทึกไว้ ณ เที่ยงวันพฤหัสบดี
