บ่ายวันอังคารที่ฝนพรำ
เรานั่งเปิดเว็บเพจดูไปเรื่อยเปื่อย
วันนี้เป็นวันพักผ่อนสบาย ๆ อีกวัน
เป็นอีกวันที่มีเวลาสำหรับตัวเอง
มีเวลาที่จะหยุดมองชีวิตคนอื่น ๆ
หยุดแอบวิพากย์วิจารณ์คนอื่นในใจ
วางความรู้สึกพวกนั้นไว้เสียได้
แล้วหันมาสำรวจตรวจตราชีวิตตัวเองบ้าง
สิ่งที่เราทำ สิ่งที่เราเป็น เรามีความสุขดีอยู่หรือ
ในวันที่ผ่าน ๆ มา ... มีอะไรที่ต้องปรับเปลี่ยน
ต้องปรุงใหม่ ต้องจัดให้เป็นระเบียบอีกรึเปล่า
เหมือนจะมีอยู่บ้างเหมือนกัน แต่ไม่มากมายอะไร
เพราะปกติก็เป็นคนจัดระเบียบชีวิตให้เข้าที่เข้าทางอยู่แล้ว
ทุกวันนี้มีชีวิตอยู่อย่างเป็นสุข กับงานที่ชอบ
กับคนที่ต้องรับผิดชอบดูแลเลี้ยงดูเขาให้มีอนาคตที่ดี
ที่สำคัญ...ได้ใช้ชีวิตในวิถีที่ตัวเราเป็นคนเลือกเอง
อยากทำอะไรก็ได้ทำ อยากไปไหนก็ได้ไป
อยากกินอะไรก็ได้กิน อยากเมาก็ได้เมา
โดยไม่ต้องเป็นกังวลว่า "ใครสักคนจะพอใจรึเปล่า"
นั่นถือว่าเป็นความสุขในระดับหนึ่งที่น่าพอใจสำหรับเรา
เหมือนวันนี้...ชีวิตได้ปลดล็อกได้สำเร็จเสียที
ต่างจากเมื่อวันที่ผ่าน ๆ มา
เราคล้ายคนพายเรือที่โง่งม
คิดอยากโล้พายแหวกสายน้ำนำเรือไปให้ไกล
สู่เวิ้งน้ำที่มันกว้างไกลสุดตา
ออกแรงพายเต็มที่ จ้ำพายลงน้ำไม่รู้กี่ร้อยกี่พันครั้ง
แต่เรือยังคงอยู่ที่เดิม ไม่ได้เคลื่อนไปไหน
ทำไมน่ะหรือ...ก็เราลืมปลดเชือกเรือน่ะสิ
เรือจึงจอดนิ่งอยู่กับท่าเช่นนั้น
นั่นเป็นประสบการณ์ที่ดี
ทำให้เกิดการเรียนรู้ขึ้นมาว่า
หากวันนี้ ก่อนออกแรงพายเต็มที่กับชีวิต
ต้องไม่ลืมตรวจดูว่า ชีวิตเราลืมปลดล็อกรึเปล่า
บางทีข้างในกรงขังกับคำว่าอิสระเสรีภายนอก
มันก็ถูกกั้นเพียงเส้นบาง ๆ ของความรู้สึกเท่านั้นเอง
บันทึกไว้ ณ บ่ายวันอังคาร
พี่ปลาไม่ต้องปลดล็อคและ
ตอบลบเหลือก็แต่อย่าเปิดล็อคซะหมดเป็นพอ เหอๆ
...
เป็นไงๆ บ้านช่องเงียบเหงา
แต่พี่ปลาว่าก็ดีนะจ๊ะ เพราะนี่ล่ะคือ สัจะธรรมของความเป็นจริง
มีสุข มีครื้นเครง ก้อมีวันทุกข์ วันเงียบเหงา
ให้ชีวิตมันได้ชั่งตวงวัด เพื่อกักเก็บ ไว้คิดถึง ในวันที่ บางสิ่งบางอย่างเปลี่ยนไป .....
พี่ปลาก็ไม่ละลดลบเหมือนก๊านนนนนนน ไอ้ที่เคยลบน่ะก้อเพราะมีเหตุ :P
.........
เอ เย็นอีกละเหรอเนี่ยยยยย เร็วจริงๆเลย เดี๋ยวก็ออกกำลังกายละก็หาอะไรให้ลูกๆกิน แล้วก้อ ใส่ท้องพี่ปลาเองด้วย ต่อจากนั้น ก็จิบไวน์แดง
เป็นไงชีวิตคุณแม่ลูกสี่อย่างพี่ปลา อิอิ :)
คิดถึงนะจ๊ะ มากอดกันไว้ :)
พี่
ตอบลบพิมพยายามหลบหนีออกจากความจำเจ
ที่คอยกร่อนความรู้สึก แต่สิ่งที่ได้กลับมา
ก็ไม่เหลืออะไรมากไปกว่า ..
ประสบการณ์ และ ความทรงจำ ..
ที่ทำให้วันรุ่งขึ้น กลับกลายเป็นวันจำเจ อีกวันหนึ่ง
..
ฟ้าหม่นๆ .. และ ฝนตก .. ก็เหมือนๆเดิม ..
อาจไม่เหมือนท้องฟ้าของเมื่อวานเลยทีเดียว
แต่พิมก็จำได้ว่า ..
เคยเห็นท้องฟ้าแบบเดียวกันมานี้มาหลายครั้งแล้ว
ปล. เปลี่ยนนางเอกที่เฮดบล็อคทีไร พิมตาลึงทุกที..เลย
อยากมีปีกจังค่ะ
ตอบลบโบยบินไปไหน ตามที่เราต้องการ
เหนื่อย ๆ กับการทำงาน
พักบ้างให้สมองโล่ง ๆ ใจพัก ร่างกายพัก ก็ดีเหมือนกันค่ะพี่
นิดเอง ช่วงนี้ เหนื่อย ๆ ค่ะ หลายอย่าง
แต่ก็ไม่ลืมที่จะคิดถึง พี่ ๆ ค่ะ
บล็อกอาจเงียบไปค่ะ พี่ทน
เพราะอะไรหลาย ๆ อย่าง
แต่ความรู้สึก คงเดิม เหมือนเดิมค่ะ
ช่วงนี้ น้ำไนล์ปิดเทอมแล้วค่ะ
เพิ่งปิดได้ 2 วันเอง และเมื่อคืนก็ไม่สบายค่ะ
หอบกันไปพ่นยาตามเคย
...
พี่ทนเป็นไงบ้างค่ะ
คิดถึงกันไหม
ช่ายยยยยยยยยยยสำหรับพี่ปลามันคือสัจะธรรมเชียวแหละ
ตอบลบเพราะพี่ไม่เคยเห็นว่า ไม่มีอะไรไม่เปลี่ยนแปลง
ความเปลี่ยนแปลง ที่เกิดขึ้น สัมผัสได้ รับรู้ได้
แล้วก็เลือกเดินเล่นไปเรื่อยๆ ดูและทำสิ่งแปลกใหม่ หรืออาจทำสิ่งเดิมๆ
แต่ทำในที่ใหม่ๆ กับเพื่อนใหม่ๆ มันก้อทำให้ชีวิตในแต่ละวัน
เออนะ ดูไม่เงียบเหงาซะจนรับไม่ได้ ก็อย่างที่น้องทนเคยแนะนำไง
ลองเปิดรับเพื่อนใหม่ๆดูบ้าง
แต่ไม่ได้หมายถึงว่า เราจะลืมเลือนกันไป อันนี้พี่เข้าใจเสมอ
เมื่อวานก็เข้ามาที่นี่ แต่ไม่ได้ไปแก๊งค์นะ ก้อเผอิญว่าไปเวบสีสด
แล้วน้องคนนึงเค้าลงเพลงในบล็อกได้ พี่ปลาก้อเลยแกะรอยน้องเค้า
พอรู้ทีี่ลงโค้ด ทีนี้ก้อเล่นเล้ยยยยย เอาโค้ดนั่นนี่ไปแต่ง
ก้อเลยเพลิน แล้วก้ออยู่ที่แทค แล้วก็แชต ไวนด์แดงก็จิบไปด้วย
มึนมาถึงน้องทนป่าวเอ่ย
แล้วมัลติพลายล่ะเป้นไง แต่งได้มั๊ย
แวะมาหาไม่ได้มาตามมารยาทหรือว่าเกรงจายนะ
แต่แวะมาเพราะบ้านมันมีชีวิต มีคนมาเดินเล่น มันก็ทำให้
อยากมาเดิน เพราะอุ่นใจว่าไม่ได้เดินอยู่เดียวดาย
เลี่ยนๆก่อนมื้อเที่ยงจ้า เอิ๊กๆ มาจุ๊บๆๆๆ :)