คริสมาสต์ของ 2 เรา

วันนี้เป็นวันบ็อกซิ่งเดย์ ไม่ใช่วันชิงแชมป์ชกมวยแต่ประการใด

แต่เป็นวันที่พวกฝรั่งเค้าเรียกกันว่าวันแกะกล่องของขวัญ

ไอ้ส่วนฉัน ก็ไม่ใช่คนไทยที่เข้าข่ายเห่อเหิมตามฝรั่งแต่ประการใด

เพียงแต่ว่าไอ้ตัวเล็กเค้าได้รับอิทธิพลมาจากโรงเรียนหน่อยนึง

ฉันก็เลยต้องมีของขวัญ 1 กล่องสำหรับเขา

บ้านเราไม่ได้เป็นอาณานิคมของฝรั่งแต่ประการใด

แต่ก็ไม่วายประดับประดาตกแต่งต้นคริสมาสต์ตามฝรั่งเค้าไปด้วย

ความที่ชอบส่วนตัว ว่ามันสวยดี

ที่บ้านฉันจึงมีต้นคริสมาสต์สูงประมาณ 5 ฟุตอยู่ต้นหนึ่ง

ใช้มาหลายปีแล้ว ทนทาญาติ ไม่ร่วงไม่พังสักที

ซื้อพร้อม ๆ กับที่ซื้อบ้านหลังที่อยู่ปัจจุบัน

เมื่อคริสมาสต์อีฟที่ผ่านมา ฉันช่วยกันกับไอ้ตัวเล็กตกแต่งต้นคริสมาสต์ของเรา

ฉันนั่งมองดูเขาบรรจงหยิบซานตาครอสตัวเล็ก ๆ แล้วอมยิ้ม

"นี่เรียกซานต้าคับคุณแม่เอ" เขาบอกฉันด้วยน้ำเสียงมั่นใจ

"รู้ดีจริง" ฉันกระแหนะกระแหน

"ช่ายยย รู้ดีจริง" เขาทวนคำพูดฉันพร้อมพยักเพยิดทำหน้างึกงักขึ้นลง

ฉันอดขำไม่ได้ ไม่ได้รู้เลยนะว่าถูกเหน็บน่ะ

"ตะวันชอบวันคริสมาสต์เหรอลูก"

"ชอบซี่" รีบหันมาบอก

"ทำไม"

"....." เขาเงียบ ทำหน้าตาคิดหนัก

"ว่าไงล่ะ ทำไมถึงชอบ" ฉันเร่งรัด

"มันสวยดี" เขาบอกในที่สุด

ฉันดึงเขามากอด เหตุผลที่เขาคิดขึ้นมาได้ในตอนนั้น

เพราะนึกอะไรไม่ออก คำตอบจึงไม่ซับซ้อน

ฉันนั่งเล่าประวัติวันคริสมาสต์สั้น ๆ ให้เขาฟัง เล่าว่าซานต้าคือใคร

มีหน้าทีอะไร แล้วมีความสนุกอะไรบ้างในวันคริสมาสต์

เราสองคนใช้ช่วงเวลาเฉลิมฉลองกันถึงเที่ยงคืน ในที่สุดเขาก็หลับไป

บ้านทั้งบ้านเริ่มเงียบ ฉันดับไฟทุกดวงในบ้าน เปลี่ยนมาจุดเทียนหอมแทน

ฉันนั่งอยู่ข้าง ๆ เขา มีวอมไฟจากเทียนเล่มเล็ก ๆ เป็นเพื่อน

ความสุขเล็ก ๆ ที่เรียบง่าย และงดงาม

เกิดขึ้นได้ทุกบ่อย ยามฉันอยู่กับเขา เจ้าเซเซ่ตัวน้อยของแม่







naitontan.